آدمهای ساده را دوست دارم .
همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند .
همان ها که برای همه لبخند دارند .
همان ها که همیشه هستند ،
برای همه هستند .
آدمهای ساده را
باید مثل یک تابلوی نقاشی
ساعتها تماشا کرد ؛
عمر‎شان کوتاه است .
بس که هر کسی از راه می رسد
یا ازشان سوء استفاده می کند یا زمینشان میزند
یا درس ساده نبودن بهشان می دهد .
آدم های ساده را دوست دارم .
بوی ناب " آدم " می دهند ...